رابطة انگیزش تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی با اضطراب درس آمار دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطة بین انگیزش تحصیلی و راهبردهای خودتنظیمی با اضطراب درس آمار دانشجویان انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعة آماری پژوهش شامل کلیة دانشجویان دانشکده‌های علوم تربیتی و روان‌شناسی و دانشکدة اقتصاد دانشگاه سیستان و بلوچستان بود که در نیم‌سال اول تحصیلی 1394-1393 درس آمار را انتخاب کرده بودند، که تعداد 180 نفر از آنها براساس جدول مورگان و روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با جنسیت انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات، از سه پرسشنامة «اضطراب آمار» (کرویس و همکاران، 1985) «انگیزش تحصیلی» (والرند و همکاران، 1992) و پرسشنامة «راهبردهای یادگیری خودتنظیمی» (پینتریج و همکاران، 1990) استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون، t مستقل و  tتک‌نمونه استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین «انگیزش درونی، بیرونی‌، راهبردهای شناختی و فراشناختی» با «اضطراب درس آمار»، رابطة منفی و معنادار و‌ بین «بی‌انگیزگی» با «اضطراب درس آمار دانشجویان»، رابطة مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز بیانگر آن بود که سه متغیّر فراشناختی، بی‌انگیزگی و انگیزش درونی قادر به پیش‌بینی اضطراب درس آمار دانشجویان می‌باشند. علاوه‌بر این، نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین میزان اضطراب درس آمار دانشجویان بر‌حسبِ مقطع تحصیلی، تفاوت معناداری وجود دارد و دانشجویان مقطع کارشناسی اضطراب بیشتری در درس آمار داشتند. در‌مجموع، به‌نظر می‌رسد افزایش برانگیزنده‌های درونی و بیرونی و نیز آموزش مهارت‌های خودتنظیمی به دانشجویان می‌تواند در کاهش میزان اضطراب آن‌ها در درس آمار مؤثر باشد.